Det ligger verkligen i tiden att tala om hur samhället påverkar brottslighet och utanförskap. Både i Sverige och i omvärlden kan man se tendenser till ökade klyftor mellan människor och samhällsgrupper som står mot varandra för att göra anspråk på vad som tillhör vem.
I mångkulturella länder är det vanligt med problem människor emellan. En grupp känner att samhället sviker deras syn på livet och den andra gruppen tycker man daltar för mycket med andra och menar att folk som kommer till ett land ska anpassa sig. Hur enkelt är det egentligen att vara alla till lags? Är det möjligt att man kan begära att folk ska öppna upp sig mot helt olika människor utan att drabbas av kulturkrockar eller fördomar och hur troligt är det egentligen att alla kan leva i frid och respektera varandras åsikter utan att ifrågasätta något beteende från den ena eller den andra sidan? När många olika folkslag eller samhällen ska försöka leva tillsammans är det näst intill oundvikligt att det inte uppstår konflikter och någon kommer alltid att känna sig utstött och bortglömd. Man kan givetvis skylla på politikerna men det var ju faktiskt folket som valde dem i de flesta fall.